Ta historia naszej czytelniczki doskonale pokazuje problem dokonywania wyborów i oceny przyszłości.
W naszym życiu wszystko układało się idealnie. Romantyczny wieczór w restauracji, stolik pod rozgwieżdżonym niebem, kwiaty, uklęknięcie i oświadczyny.
A potem moje szczęśliwe i długo wyczekiwane: „Taaak!”, wypowiedziane z taką radością, że całe miasto usłyszało moje nieukrywane szczęście.
Ja i Igor jesteśmy razem od 26 lat.
Oboje pracujemy na satysfakcjonujących stanowiskach, zarabiamy przyzwoite pieniądze, posiadamy własne samochody, a niedawno zgromadziliśmy nasze oszczędności, przeanalizowaliśmy budżet i zaczęliśmy rozważać zakup mieszkania na kredyt – przestronnego, trzypokojowego, w samym sercu miasta.
Po zaręczynach wszystkie moje marzenia i plany nabrały nowego wymiaru. Bardzo pragnęłam urządzić wesele.
No wiesz, takie, o którym marzyłam od dziecka. W pięknym, eleganckim miejscu, z odpowiednimi dekoracjami, kwiatami, fotobudkami, wodzirejem i muzyką na żywo.
I żeby było jak najwięcej gości, aby wszyscy mogli podziwiać moje szczęście i zazdrościć mi z czystą zazdrością.
A sukienka miałaby być bufiasta, tak bufiasta, że mój przyszły mąż miałby trudności, by stanąć obok mnie z powodu jej objętości.
Po weselu goście odprowadziliby nas do samochodu.
Pojedziemy w stronę zachodzącego słońca, machając radośnie rękami, szeroko się uśmiechając, a za samochodem będą dzwonić stare tabliczki z napisem: „Just Married”.
Dla zaproszonych to będzie koniec zabawy, a dla nas dopiero początek – miesiąc miodowy w Grecji. Jak bardzo marzyłam, by tam pojechać. Wspaniały hotel, wyśmienite potrawy, zabytki, lokalna atmosfera.
A potem wrócimy do domu, otrzymamy piękne zdjęcia z naszego wyjątkowego dnia, zamówimy najlepsze wydruki na płótnie i powiesimy je w sypialni naszego nowego mieszkania.
W mojej wyobraźni wszystko wydawało się takie proste. Jednak twarda rzeczywistość przywróciła mnie na ziemię.
Wystarczyło tylko dowiedzieć się o kosztach restauracji, obrączek i ślubnych strojów. Pieniądze szybko się wyczerpały na restaurację, a o miesiącu miodowym nawet nie wspomnę.
Gdybyśmy z Igorem zrezygnowali z planów dotyczących mieszkania, moglibyśmy zmieścić się w budżecie weselnym. Igor się z tym zgodził, dla niego najważniejsze było moje szczęście.
Ja również zgodziłam się łatwo porzucić marzenia na rzecz możliwości zorganizowania wielkiego wesela, ale wtedy pojawiła się ona... Żaba.
Żaba kręciła się wokół mnie każdego wieczoru, gdy tylko zaczynałam planować wesele. Kiedy widziałam ceny zaproszeń, kwiatów, serwetek, tortu, muzyki i reszty, żaba nie pozwalała mi spokojnie zasnąć. Siedziała mi na piersi i jakby mówiła: „Wesele jest chwilowe, a mieszkanie jest na zawsze”.
Podczas gdy nasi krewni i przyjaciele czekali na zaproszenia i przygotowywali swoje stroje na nadchodzące wesele, ja i Igor postanowiliśmy założyć zwykłe dżinsy i koszulki, poszliśmy i pobraliśmy się.
Tylko we dwoje, bez zbędnego zamieszania, bez wodzireja, muzyki i gości. Potem udaliśmy się do supermarketu, kupiliśmy zupki instant, kiełbaski i szampana.
Z tymi zakupami wróciliśmy do naszego mieszkania, aby świętować.
To prawda, że nie było to przestronne, trzypokojowe mieszkanie w centrum miasta.
Zadowoliliśmy się kawalerką na obrzeżach. Ale przynajmniej nie musieliśmy przepłacać, brać kredytów i poręczycieli.
Ten dzień był dla nas wyjątkowy, nawet bez hucznego świętowania.
Jeśli chodzi o miesiąc miodowy, wszystko układało się najlepiej, jak mogło. Najpierw zadzwoniłam do babci. Mieszkała na wsi niedaleko jeziora.
Babcia przygotowała dla nas swój najlepszy pokój, wypróżniła pierzynę, wytrzepała poduszki. Rozgrzała saunę, napełniła balię zimną wodą.
Na kuchence zostawiła smażone ziemniaki, a na stole – swoją domową nalewkę wiśniową.
Sama wyjechała na kilka dni do sąsiadki, abyśmy mogli cieszyć się naszym miesiącem miodowym we dwoje.
Tak naprawdę już dawno nie mieliśmy takiego wypoczynku. Co chcę wam powiedzieć, to oczywiście nie Grecja ze swoimi pięciogwiazdkowymi hotelami i zabytkami, ale na wsi wypoczynek też jest wspaniały!