Rasy, o których będziemy dalej mówić, zostały stworzone specjalnie z myślą o wykonywaniu określonej pracy. Chodzi głównie o polowanie na zwierzynę. Zajmowali się polowaniem najczęściej przedstawiciele szlachty, dlatego uważa się, że te psy przynależą do warstwy arystokracji.
Te rasy psów są tak rzadkie, że wiele osób nawet o nich nie słyszało.
Catahoula Leopard Dog
Te psy są hodowane tylko w jednym miejscu na Ziemi – w stanie Luizjana w Ameryce. Takie informacje zostały udostępnione przez American Kennel Club. Nazwa rasy Katahula ma święte znaczenie i tłumaczy się jako „święte jezioro”. Ten pies ma niezależny i krnąbrny charakter, ale dzięki dobremu szkoleniu może stać się prawdziwym przyjacielem.
Komondor
Ta rasa inaczej nazywa się Owczarek Węgierski. Pies ten należy do grupy psów pasterskich i ma wszystkie predyspozycje do tego, aby zostać idealnym pasterzem owiec. Jego sierść jest bardzo podobna do owczej i nawet filcuje się w podobny sposób. Przedstawiciele tej rasy psów łatwo mogą schować się w stadzie owiec. W dorosłym wieku psy tej rasy mają do 76 cm wzrostu i ważą do 60 kg, ale przez ich długa i gęsta sierść wydaje się, że oni są jeszcze większe.
Komondor
Briard
Briard to rodowity owczarek francuski, który tez należy do grupy psów pasterskich. Pierwsze informacje o tej rasie pojawiły się jeszcze w XII wieku. Sierść tego psa jest również dziwna, ponieważ z wyglądu jest bardzo podobna do sierści kozy. Właśnie dlatego Briard, podobnie jak Komondor, może łatwo schować się w stadzie kóz.
Kai
Jest to japońska rasa psa, którą zaczęli hodować w górach jako rasę do polowania na zwierzynę. Nawet w ich ojczyźnie, czyli Japonii, jest to bardzo rzadka rasa psa. Przedstawiciele tej rasy są bardzo silni i sprytni, ale jednocześnie są prawdziwymi przyjaciółmi dla człowieka.
Gryfonik brukselski
Ta rasa psa po raz pierwszy pojawiła się w Belgii. W tamtych czasach ich zadaniem było polowanie na szczury i myszy w stajniach. Wkrótce jednak ten pies, ze względu na swój śmieszny pysk, przypominający twarz wiecznie niezadowolonej osoby, stał się dla ludzi przede wszystkim dobrym przyjacielem. W rzeczywistości wyraz pysku tego psa nie ma nic wspólnego z jego charakterem – gryfoniki są bardzo przyjazne i kochane.