Dowiedziałam się o chorobie mojej mamy kilka miesięcy temu i wtedy zaczęło się najtrudniejsze.
Natychmiast zadzwoniłam do mojej starszej siostry, ale ona odmówiła opieki nad mamą, ponieważ miała trójkę dzieci i nie chciała ich zostawić.
Nawiasem mówiąc, moja siostra pracuje w szpitalu i mogła przynajmniej znaleźć dobrego lekarza dla mojej matki, ale nie chciała.
Jedyne, na co mogła liczyć moja mama, to skromna paczka żywnościowa co dwa tygodnie. Wstyd, była jej ulubienicą.
Próbowałam z nią rozmawiać, ale to na nic, Lara była stanowcza. Raz Lara nawet mi powiedziała: "Po co to wszystko robisz, przecież widzisz, że nie zostało jej wiele czasu?". Zastygłam w miejscu, to nasza matka, która dała nam życie, jak może tak mówić? Od tego momentu wyrzekłam się mojej starszej siostry i myślę, że była to słuszna decyzja.
Moja matka naprawdę słabła na moich oczach i w głębi duszy wiedziałam, że żegna się z tym światem. Poszłam do niej, przytuliłam się do jej nóg i zapłakałam. To niesprawiedliwe, że życie jest tak okrutne, moja mama całe życie pomagała ludziom i nigdy nie zrobiła nikomu nic złego.
Można powiedzieć, że życie jest z natury niesprawiedliwe i nie ma co oczekiwać racjonalnego ziarna. Ja jednak wierzę w dobro i do końca będę mieć nadzieję, że moja mama wyzdrowieje.
Przez te kilka miesięcy bardzo się zbliżyliśmy, opowiadała mi o swojej młodości, o moim ojcu i chyba czuła, że zbliża się śmierć i postanowiła się nade mną zlitować.
Moja matka poprosiła mnie, abym poszedł do magazynów po drugiej stronie miasta i przyniósł jej trochę słodyczy. Na początku byłam przeciwna, nie chciałam zostawiać jej samej, ale oczy mamy były takie ciepłe i przekonała mnie. Zanim wyszłam, mama powiedziała mi, że mnie kocha i zawsze będzie mnie kochać.
Kiedy wróciłam z miasta, zobaczyłam moją matkę leżącą na łóżku bez oznak życia. Nie mogłam przestać płakać. Po tym, jak moja matka została pochowana, często przychodziłam na jej grób, opowiadałam jej o moim życiu i przynosiłam jej ulubione słodycze, tak jak wtedy...
Może zainteresuje: "Otrzymałam telefon od mojego syna: urodził się mój wnuk, a ja pospieszyłam do szpitala położniczego: od tego czasu stałam się inną osobą"
Przypominamy o: "Mąż starszy ode mnie o 30 lat. Matka ostrzegała mnie, że różnica będzie miała konsekwencje. Teraz on jest dziadkiem, a ja dopiero zaczynam żyć"