"Miałam około 60 lat, kiedy dokonałam trudnego wyboru. Mam dość gości, nie będę mieć więcej"
Byłam już tak zmęczona gośćmi, że postanowiłam całkowicie przestać zapraszać ich do swojego domu.
Nie, nie mówię o konkretnych osobach, które zostały na dłużej. Postanowiłam porzucić pomysł goszczenia byle kogo.
A powodem były moje urodziny. Nie były rocznicowe i nie było mowy o restauracji. Świętowałam swoje 58 urodziny.
Następnego dnia zdałam sobie sprawę, jak bardzo byłam zmęczona. Byłam wyczerpana do granic możliwości.
Tylko w kawiarni przychodzisz wyglądając pięknie i elegancko, ale w domu musisz pędzić między każdym, kto przychodzi, owijając piękną sukienkę w fartuch.
Trzeba gotować, biegać po zakupy, coś wrzucać, przelewać, mielić, wycierać, zmywać naczynia. Ktoś ciągnie dzieci - one też są pilnowane.
Popularne wiadomości teraz
I to by było na tyle.
Nie mam zbyt wiele energii, szkoda mi jej marnować na te bezsensowne spotkania plotkarskie, które organizuję na własny koszt, a potem spędzam kolejny tydzień na zmywaniu, zeskrobywaniu gumy i szorowaniu podłogi.
W tym samym czasie zaczynam sprzątać kilka dni wcześniej, usuwając każdą drobinkę kurzu, kupując wszelkiego rodzaju serwetki, waciki i inne bzdury, bez których można się obejść.
Chodzę do sklepu kilka razy, nie mogę nosić ciężkich rzeczy, ale żaden z moich znajomych nie oferuje mi podwiezienia samochodem.
A najważniejsze są resztki mojej emerytury, z której muszę przeżyć miesiąc. Czy naprawdę jej potrzebuję?
Moi znajomi przychodzą pogadać i pochwalić się. Czym ja jestem, urną na ich negatywność? Wszyscy mi mówią:
- 'Masz taką lekką energię, wygadasz się i będzie łatwiej'.
Czy łatwo jest mi leżeć przez trzy dni?
Teraz proponuję spotkać się na przedstawieniu, porozmawiać podczas joggingu, poplotkować w kawiarni. Są też kursy dla osób starszych, czy chcesz malować, czy robić zdjęcia. Jest joga, siłownia... nawet kino.
A w domu mam swoją twierdzę i nikt mi już nie przyklei gumy pod krzesło. Nie będzie straszyć kota. Nikt nie przyjdzie bez zaproszenia. A jak przyjdzie, to nie otworzę drzwi.
Pisaliśmy również o: "Dziesięć lat temu poślubiłem kobietę mojego pokroju. Z czasem jedna rzecz stała się jasna. To był mój największy błąd"
Może zainteresuje: Moja matka psuje charakter mojej córki i nie reaguje na moją krytykę. "Co mogę zrobić, jestem zdesperowana"
Przypominamy o: Moja sąsiadka podwiozła mnie kiedyś do miasta i oczekuje, że zawsze jej się odwdzięczę. "Dlaczego ludzie są tacy zuchwali"