W głowie już przewijały mi się wszystkie znane przekleństwa i sięgnąłem po telefon. "Witaj, Lara, dawno nie rozmawialiśmy! Jak się masz, co u twojego syna?
To była moja daleka krewna z wioski. Lubiła od czasu do czasu składać niespodziewane wizyty.
Bałam się, że pojawi się w naszych progach - Witaj Anno, a ty popatrzyłaś na mnie przez chwilę - Co za gospodyni domowa śpi tak długo? My już wszystko skończyliśmy, a ty jeszcze w łóżku.
- Tak, powiem ci więcej, śpimy. "Czy to pilne?" "Myślimy o odwiedzeniu cię innego dnia. Tak dawno się nie widzieliśmy... Andrzej musi być już dużym chłopcem. Wszystko już omówiliśmy: moja teściowa zostanie z nami, żeby doglądać domu, a my przyjedziemy do ciebie na tydzień.
Porozmawiamy, powspominamy stare czasy, przejdziemy się po mieście... Przyznam, że nie byłam zaskoczona, bo takie prośby w przypadku moich krewnych nie należały do rzadkości.
Obecnie nasza rodzina stara się nie przyjmować gości i sami nigdzie nie wyjeżdżamy. Nie chcemy mieć gości przez tydzień. Powiedziałam o tym mojej teściowej, a ona z przekonaniem twierdzi, że ludzie już wcześniej chorowali na tę grypę, że wszyscy tylko przesadzają i że są silni i zdrowi. Krótko mówiąc, nie słyszała mnie.
Zadzwoniła, już wcześniej decydując, że do nas przyjadą. "Cóż... dobrze, jeśli tak bardzo chcesz się z nami spotkać, bądź moim gościem. Mieszkałeś u nas wiele razy, a my nigdy wcześniej nie byliśmy w twoim domu.
Myślę, że byłoby fajnie, gdybyśmy przyjechali do ciebie na tydzień. Odetchniemy świeżym powietrzem po mieście, odpoczniemy z dala od zgiełku, a ty dasz nam świeże mleko...
Przy okazji, mówiłeś, że masz dużo kurczaków. A ja uwielbiam pieczonego kurczaka w sosie miodowym... Przyjdę i go przyrządzę!" - powiedziałam z entuzjazmem.
Nie było odpowiedzi, ale nie wahałem się. Wiedziałem, że nie będzie miała nic do powiedzenia. Nagle wypowiedziała swoje imię i rozłączyła się.
Potem oddzwoniła godzinę później i powiedziała, że jej mąż kaszle, prawdopodobnie ma wirusa. Niebezpiecznie byłoby do nich jechać.
Powiedziałam jej, że poczekamy, aż wyzdrowieje. Oczywiście nie zamierzaliśmy do nich iść. Dałam jej tylko nauczkę. Ponieważ kiedy ich odwiedzamy, są jak ogórki, a kiedy ich odwiedzamy, wszyscy kaszlą i kichają.
Może zainteresuje: Adam powiedział żonie, że idzie do miasta, a kilka godzin później wrócił. Wszedł do domu i zobaczył coś, czego się nie spodziewał
Przypominamy o: Joanna czekała na swojego zaginionego męża przez 15 lat i w końcu zdecydowała się rozpocząć nowe życie. To właśnie wtedy pojawił się mąż