"Poszłam odwiedzić syna i jakież było moje zdziwienie, gdy zobaczyłam tam swatkę. Nie przegapiła tego momentu i wezwała mnie na rozmowę"

Potrafi tylko wyciągać pieniądze z portfela mojego syna! -"Anno, proszę, przyjmij Ilonę. Ona jest częścią naszej rodziny" - powiedział mój mąż.

- Dobrze, kochanie, zrobię co w mojej mocy. Po ślubie postanowiliśmy oddać nowożeńcom moje mieszkanie i przenieśliśmy się do wiejskiego domu. Synowa podziękowała mi ze łzami w oczach, mówiąc, że uratowałam jej życie.

Tego dnia zrozumiałam, dlaczego miałam takie zdanie o synowej: całe życie żyła biednie, nie była przyzwyczajona do luksusu.

Moje zdanie się zmieniło, pogodziłyśmy się i ze spokojną duszą wyjechałam z mężem na wieś. Kilka tygodni później postanowiłam odwiedzić nowożeńców.

Jakież było moje zdziwienie, gdy w kuchni mojego domu krzątała się swatka. Ale na tym się nie skończyło. Swatka wezwała mnie na rozmowę:

- "Nie wstyd ci? Twój syn i synowa mieszkają tu od prawie miesiąca, a ty wciąż nie przekazałeś im mieszkania".

-"Dlaczego miałbym?" "Dlaczego miałbym? Oni tu mieszkają. Zróbmy tak: ty przygotuj wszystkie dokumenty, a ja zapłacę za notariusza". -Jak to?

Czy nie robisz się trochę zarozumiały? Zapomniałeś, że wysłałeś mi swoją córkę bez posagu? Swatka ugryzła się w język, nic nie powiedziała tego wieczoru, ale martwiło mnie jedno: zachowanie mojego syna.

W milczeniu przytakiwał wszystkiemu, co mówiły jego żona i teściowa. W głębi serca wiedziałam, że wkrótce postawi mi ultimatum. Oczywiście nie chcę psuć relacji z nim, ale na pewno nie przekażę mieszkania synowej.