A Marcie się to nie spodobało. Tego dnia była w złym humorze. Uznała więc, że jej mąż celowo poprosił o wyjazd służbowy, aby być z dala od żony i dzieci.

Oczywiście tak nie było. Adam nigdzie nie wyjeżdżał i był oburzony niesprawiedliwymi oskarżeniami żony.

- Jak możesz mówić takie rzeczy, Marto?

Marta zdawała sobie sprawę, że się myli, że przesadziła z oskarżeniami męża, ale nie mogła się powstrzymać.

- Oczywiście, że zrobiłam to celowo - odparła Marta. "Przypadkiem, nie celowo? Chcesz powiedzieć, że tak po prostu się stało? Nie chciałaś tego, ale zostałaś zmuszona. Prawda?

Popularne wiadomości teraz

„A potem wydarzyło się coś romantycznego. W wieku 45 lat zakochałam się w mężczyźnie starszym o 14 lat. Ale najdziwniejsze – moja ciąża.” Z życia

"Następnego dnia pod drzwiami znaleźliśmy notatkę: 'Kocham i czekam, wreszcie będziemy mogli być razem. Wkrótce twojej żony już nie będzie.'" Z życia

"Wracam do domu, a Adama nie ma. Dzwonię do niego, a on mówi, że złożył pozew o rozwód, bo nie potrzebuje żony, która potrafi bawić się sama." Z życia

„Kupiłam babci ziemniaki, a brat z żoną cichaczem przyjechali i zabrali połowę worka”: opowieść o sprawiedliwości od jednej pani

Para poważnie się pokłóciła. Wszystkie próby Adama rozwiązania konfliktu w jakiś sposób doprowadziły ich do jeszcze większego.

Oczywiście mężczyzna nie wiedział, co ze sobą zrobić i udał się do domu swojej matki. Tam otrzymał od niej dobry wykład. Matka zrozumiała, że takie problemy jak gotowanie w rodzinie można rozwiązać.

Adam powiedział, że jego żona nagle zaczęła na niego krzyczeć. A on bał się kłótni i powiedział, że wyjeżdża w podróż służbową.

Teściowa postanowiła dać im obojgu nauczkę. Poprosiła Adama o ugotowanie obiadu i zadzwoniła do synowej, aby powiedzieć, że jej syn nie pojechał w podróż służbową, ponieważ zachorował w drodze, prawdopodobnie z powodu nerwów.

Marta pognała na drugi koniec miasta, bo wiedziała, że ma w tym swój udział. A teściowa, widząc jak pędzą do siebie jak dzieci, uśmiechnęła się tylko i powiedziała: "Wiedziałam, że tak będzie".

Pisaliśmy również o: Ojciec nie mógł uwierzyć, że jego własna córka nie chce go przyjąć: "Jak może nie być dla mnie miejsca"