Trzy lata temu wyszłam za mąż. Moi rodzice mieszkają w dużym czteropokojowym mieszkaniu, ale zdecydowaliśmy się nie zatłaczać ich, więc przeprowadziliśmy się do tego prywatyzowanego mieszkania. Ogólnie z rodzicami pozostał brat.
Kiedy mieszkaliśmy razem, czasami dochodziło do konfliktów. Mój mąż jest oszczędny, obie nasze rodziny składały się na jedzenie i potrzeby gospodarstwa, a mąż wszystko uwzględniał, zmuszając do zbierania paragonów, a ja prowadziłam księgowość. Czasem dochodziło do spięć z mamą, że za dużo pieniędzy poszło na jedzenie.
Podsumowując, gdy byłam w ciąży, porozmawialiśmy z mamą, i odmówiła przedłużenia najmu lokatorom. Mąż i ja zrobiliśmy niewielki remont przed narodzeniem córki, częściowo wymieniliśmy sprzęt, kupiliśmy łóżko dla dziecka i dla siebie. Wtedy mąż zarabiał bardzo dobrze. Tata z mamą też mieli przyzwoite dochody, opłacali bratu naukę.
Mąż i ja, gdy córka miała 6 miesięcy, otworzyliśmy małą knajpę. Ale coś poszło nie tak i zbankrutowaliśmy.
Zaczęliśmy oszczędzać, ale nic nie pomagało, i tak nie mamy pieniędzy. Wtedy rodzice postanowili sprzedać prywatyzowane mieszkanie, w którym obecnie mieszkamy, i przenieść nas z powrotem do siebie do lepszych czasów.
Kiedyś mama chciała, żebym ja i brat przeniesieli swoje udziały na nią, aby łatwiej było sprzedać mieszkanie, jeśli coś się stanie. Ale potem wyszłam za mąż i tego pomysłu nie zrealizowano, ale obiecałam pamiętać i nie przeszkadzać.
Tak naprawdę, jaki jest problem: jeśli mama sprzedaje mieszkanie, to chcę otrzymać moją trzecią część, a mąż mnie w tym popiera. Ale rodzice mają długi, kredyt samochodowy, kredyt na dom na wsi i kredyty konsumenckie. Za kilka lat przejdą na emeryturę i zamkną swój mały biznes.
Ale my, ja i mąż, uważamy, że mama powinna oddać nam moją część, chcemy mieszkać u niej przez rok, zaoszczędzić i wziąć kredyt hipoteczny, a potem za pomocą naszej części kupić wymarzone mieszkanie.
Rodzice są przeciwni, a brat również. Uważają, że wszystkie pieniądze powinny należeć do rodziców, bo dostali mieszkanie z myślą o dzieciach, ale należy się mamie. Z tego powodu mamy stałe awantury. Teraz mąż w ogóle nie zgadza się na sprzedaż mieszkania, bo chcemy mieć drugie dziecko. Ale bez sprzedaży rodzice nie będą w stanie spłacić kredytu.
Tata powiedział, że mąż i ja nie pozwalamy im żyć z mamą i zepchniemy ich do grobu. Jeśli nie pozwolimy sprzedać mieszkania, mama zrezygnuje z nas, bo obiecałem nie przeszkadzać w sprzedaży. Mama zgadza się przekazać mi moją część w swoim mieszkaniu, abyśmy się nie czuli oszukani. Ale mąż jest przeciwny, żeby mama miała jakiekolwiek sprawy z teściową.
Nie wiem, czyją stronę przyjąć.