Kupiliśmy mieszkanie w dogodnej lokalizacji, jednopokojowe, ale przestronne - 52 metry kwadratowe. Mieliśmy ładną, dużą łazienkę, sypialnię, a kuchnia była połączona z salonem.
Wszystko było w porządku, ale nasze życie bardzo się zmieniło po narodzinach dziecka. Cały czas spędzałam z dzieckiem, a mąż był w pracy. Było mi bardzo ciężko, ponieważ mój syn był bardzo niespokojny i większość czasu spędzał w moich ramionach. Sprzątałam i gotowałam z nim, ale zapomniałam o sobie.
To moje pierwsze dziecko, więc starałam się być z nim jak najdłużej, a gdy tylko płakał, natychmiast biegłam go uspokoić. Wtedy myślałam, że tak postępuje dobra matka. Później zaczął tym manipulować: nie chciał spać w łóżeczku i co noc wywoływał u mnie napady złości. Mój mąż w tym czasie prowadził interesy i praktycznie nie było go w domu, więc syn zasypiał ze mną w łóżku.
Z czasem czułam się beznadziejnie, chciałam spać i odpoczywać, a moje nerwy zaczęły się wykańczać. Wyładowywałam więc całą złość na mężu. Dobrze, że w weekendy przyjeżdżała moja mama albo teściowa i zajmowały się wnukiem, a ja mogłam posprzątać, ugotować, a czasem po prostu od razu zasnąć.
A w poniedziałek wszystko zaczynało się od nowa - nieprzespane noce, góry niepozmywanych naczyń, niewyprasowane pranie i nieporozumienia. Mój mąż nie rozumiał, jak było mi ciężko i wciąż znajdował wymówki, by uciec z domu.
Wtedy spakowałam rzeczy moje i mojego syna i pojechałam do domu moich rodziców w innym regionie. Zostałam tam przez około miesiąc i trochę odpoczęłam. Razem z mamą gotowałyśmy, sprzątałyśmy dom, a tata i siostra bawili się z synem. Nawet pewnego dnia wyszedłem spotkać się z przyjaciółmi po raz pierwszy od roku.
Po powrocie do domu przeżyłam szok - w kuchni stało łóżeczko i walizka. Mój mąż zabrał moją mamę do siebie, żeby mu gotowała i robiła pranie, bo on nie miał na to czasu.
Na początku byłam bardzo zła, bo myślałam, że mieszkanie z teściową będzie nie do zniesienia, ale bardzo się myliłam. Moja teściowa była bardzo zadowolona z tej propozycji, ponieważ mieszkała sama i zawsze mówiła mi, jak bardzo nienawidzi samotności.
Moja teściowa stała się dla mnie prawdziwą pomocą, została z dzieckiem, a ja i mój mąż mogliśmy spędzać więcej czasu razem, chodzić do kina i restauracji. Teściowa zrezygnowała z pracy i mój mąż w pełni ją wspiera, a w zamian przejęła większość obowiązków domowych. Teraz ja siedzę z dzieckiem i jej pomagam. Więc życie z moimi rodzicami nie jest takie złe.
Żyliśmy tak przez trzy lata, a kiedy zaszłam w ciążę po raz drugi, kupiliśmy większe mieszkanie, aby zapewnić wszystkim wystarczająco dużo miejsca i oczywiście przyjęliśmy moją teściową. Jestem za to bardzo wdzięczna mojemu mężowi i oczywiście jego matce, która teraz jest moją matką.