Ale stosunkowo niedawno dowiedziałam się jednej rzeczy, która zmieniła moją idealną wizję rodziny.
Jestem w 11 klasie, moja mama pracuje jako kustosz muzeum, a tata jest programistą. Zwykła rodzina, nic specjalnego. Moi rodzice są razem od 19 lat i wydawało mi się, że szczerze się kochają. Zawsze ich podziwiałam.
Pewnego dnia dotarła do mnie nieprzyjemna wiadomość. Moje zajęcia taneczne w szkole zostały odwołane, więc wracałam do domu wcześniej niż zwykle. Wchodząc po schodach, zobaczyłam mężczyznę, którego nie znałam, spokojnie wychodzącego z naszego mieszkania.
Na progu odwrócił się do mojej mamy, a ona przytuliła go i pocałowała na pożegnanie. Natychmiast wybiegłam na zewnątrz i czekałam, aż mężczyzna wsiądzie do samochodu. W domu mama zachowywała się jak zwykle. Nie miałam odwagi jej o nic zapytać.
Podczas rodzinnego obiadu wszyscy rozmawiali i śmiali się po cichu. Wtedy zdałam sobie sprawę, że moja mama zdradza mojego tatę.
Po tym incydencie postanowiłam śledzić matkę i dowiedzieć się więcej o wszystkim. Potajemnie zabierałam jej telefon lub podsłuchiwałam rozmowy. Pewnego dnia trafiłam na wiadomość, z której wynikało, że spotkamy się w weekend w naszym domku na wsi. Był piątek i moja matka powiedziała, że idzie sprawdzić, czy wszystko jest w porządku.
W sobotę mama przygotowała się i wyszła z domu, a ja poszłam za nią. Kupiłam bilet na pociąg i pojechałam do naszej daczy. Mama była z tym samym mężczyzną, którego widziałam przy wejściu.
Siedzieli w altanie, słuchali muzyki i przytulali się. Było mi bardzo wstyd za mamę. Zrobiłam kilka zdjęć, żeby pokazać je tacie. Kiedy wracałam do domu, myślałam, że może mama przyzna się do tego, co zrobiła. Ale kiedy mama wróciła, opowiadała mi o tym, ile pracy wykonała w ogrodzie i jak bardzo była zmęczona. Nie mogłam już tego słuchać, więc zamknęłam się w swoim pokoju.
Minął tydzień, ale matka nadal nic nie powiedziała ojcu. Nadal mieszkają razem. Nie potrafię odpowiednio zaakceptować tej sytuacji. Bardzo współczuję tacie, ponieważ szczerze kocha moją mamę i bardzo ją ceni. Prawda byłaby dla niego prawdziwym sprawdzianem.
Nie wiem, co zrobić w tej sytuacji, w mojej głowie jest tyle myśli, że nie jestem w stanie sama sobie z nimi poradzić.