Moi rodzice dużo pracowali, więc od najmłodszych lat opiekowałem się bratem. Nie mam z tego powodu żadnych urazów psychicznych, majsterkowanie przy nim było dla mnie interesujące, a mój brat był spokojnym dzieckiem.
Kiedy dorośliśmy, nasze ciepłe relacje pozostały. Oboje zaczęliśmy mieszkać oddzielnie od rodziców zaraz po szkole, ożeniłem się pięć lat temu, a on właśnie wynajął mieszkanie, najpierw z przyjaciółmi, a potem sam, dopóki nie zdecydował się poślubić swojej Oli.
Związek, jak powiedziałem, był świetny. Mój brat i ja często się odwiedzaliśmy, spędzaliśmy razem wakacje, a on zaprzyjaźnił się z moim mężem. Często też przyjeżdżaliśmy razem do domu moich rodziców i jedliśmy rodzinny obiad. Jest ojcem chrzestnym mojego najstarszego syna.
Nie mieliśmy powodów do kłótni. Nasi rodzice dali nam ten sam punkt wyjścia, który polegał na opłaceniu naszego wyższego wykształcenia w wybranych przez nas specjalnościach. To pozwoliło mojemu bratu i mnie zdobyć dobrą pracę, którą również lubiliśmy, co jest rzadkością w dzisiejszych czasach.
Pomagaliśmy również naszym rodzicom w równym stopniu, dzieląc się kosztami żywności, leków i mediów. Nasi rodzice są na emeryturze, my jesteśmy późnymi dziećmi, a oni pracowali w niebezpiecznych branżach, co miało wpływ na ich zdrowie.
Wspólnie składaliśmy się na wakacje rodziców, remonty i inne potrzeby. Ale jeśli ktoś nie mógł przeznaczyć kwoty w jednym miesiącu, po prostu dokładał więcej w następnym. Nigdy nie było żadnych sporów. I nie było mowy o tym, żeby od momentu przejścia na emeryturę w ogóle im nie pomagać. I tak pracowaliśmy do ostatka.
Wszyscy razem wykonywaliśmy prace domowe w domu i w daczy. Kiedy moi rodzice zaczęli remontować daczę, wszyscy pojechaliśmy tam razem, mój mąż, brat i ojciec wykonywali prace budowlane, a moja mama i ja sprzątaliśmy, gotowaliśmy i zagospodarowywaliśmy działkę. Opowiadam o tym tak szczegółowo, aby było jasne, że od czasu mojego ślubu nic się nie zmieniło, a mój brat był całkiem zadowolony z tego stanu rzeczy.
Kiedy ogłosił, że zamierza się ożenić, wszyscy byliśmy szczęśliwi. Mój brat w ogóle nie lubił rozmawiać o swoim życiu osobistym, więc nie było jasne, czy kogoś ma, czy nie. Mama nawet ostatnio zaczęła się tym martwić. A tu taka radość - ślub.
Ola, narzeczona mojego brata, była jedynym imieniem, które przychodziło mi do głowy i na początku nie miałam żadnych negatywnych odczuć z tym związanych. Owszem, nie przepadałam za nim, bo uważałam, że brat mógł znaleźć kogoś ładniejszego, ale karciłam się za takie myślenie. Nie chciałam spijać wody z twarzy, bo najważniejsze było to, że ta osoba była dobra i kochała mojego brata. Jej matka zaakceptowała ją jako swoją.
Ślub był szybki, a nowożeńcy nie chcieli robić żadnych specjalnych uroczystości. Daliśmy im pieniądze, oni dołożyli swoje i polecieli na wakacje. A potem wrócili i zaczęli żyć. To tutaj Olya zaczęła pokazywać swój charakter.
Wszystko zaczęło się, gdy razem z bratem zastanawialiśmy się, jaki pakiet wakacyjny kupić naszym rodzicom. Robiliśmy to od lat, ponieważ gdybyśmy ich nie wysłali, zostaliby w domu i powiedzieli: „Po co marnować pieniądze, w domu jest dobrze”. Chociaż uwielbiali wszelkiego rodzaju wycieczki.
Rozważaliśmy różne opcje i prawie zdecydowaliśmy się na jedną, ale Olya zainterweniowała i zapytała, dlaczego oni też powinni zapłacić za wycieczkę, skoro mają teraz mało pieniędzy.
Mój brat próbował się spierać, zaczęli się kłócić, zmieniłem temat i poszedłem do domu. Nie chciałam się mieszać w ich kłótnię. Wieczorem brat zadzwonił do mnie, załamał się i powiedział, że nie może teraz zapłacić połowy vouchera, bo naprawdę zdecydowali się oszczędzać na kredyt hipoteczny.
Mój mąż i ja byliśmy zestresowani, ale zapłaciliśmy za bony. Brat obiecał, że zwróci nam pieniądze za kilka miesięcy. W zasadzie nie było problemu. To oczywiste, że mają młodą rodzinę i muszą mieć własne mieszkanie.
Potem wyzywająco odmówiła pójścia pomagać w daczy, bo „to nie nasza dacza, po co mam tam spędzać czas?”. Nie musisz, ale zostałaś poproszona o pomoc. Nikt jej tam nie ciągnął co tydzień. Mój brat przyjechał sam i spędził prawie cały dzień na telefonie, bo Ola ciągle dzwoniła, żeby dowiedzieć się, kiedy wróci i dlaczego to tak długo trwa.
Było wiele drobiazgów, nie pamiętam wszystkiego, ale moje nastawienie do niej pogorszyło się po daczy. Nie powiedziałem nic ani jej, ani mojemu bratu, ale starałem się ograniczyć komunikację do minimum. Ostatnim punktem było to, kiedy Ola powiedziała, że nie będą już przyczyniać się do utrzymania rodziców.
Mówią, że oszczędzają na kredyt hipoteczny, ale mieszkamy w naszym mieszkaniu, nie wieje wiatr, a teraz muszą mieć własne miejsce.
Nie interesował jej fakt, że mieszkanie, w którym mieszkamy, należy do mojego męża i że moi rodzice nie mają z nim nic wspólnego. Próbowałam wytłumaczyć, że ja i mój brat mamy wspólnych rodziców. Można jakoś znaleźć sposób, żeby ich wkład był mniejszy, ale nie pomaganie w ogóle to świństwo. Nawet kiedy byłam na urlopie macierzyńskim, nadal wiernie dokładaliśmy się po połowie.
Ale Ola twardo obstawała przy swoim, oni nie mają pieniędzy, muszą myśleć o rodzinie, a ich rodzice dostają emeryturę, a my im pomożemy, żeby nic im się nie stało. Mój brat milczał. To mnie najbardziej rozzłościło.
Powiedziałam żonie brata, że to nie jej sprawa, jak pomagamy naszym rodzicom. Wolałbym omówić tę kwestię wyłącznie z moim bratem. Zwłaszcza, że od pięciu miesięcy jest bezrobotna, więc to nie do niej należy rozwiązanie kwestii finansowej, a już na pewno nie w takim ultimatum.
Po prostu nie mogłem dłużej milczeć. Ola po trochu piła z mojej cierpliwości. Nigdy mi nie pomagała, bo „czy muszę?”, zawsze liczyła cudze pieniądze co do grosza, a co gorsza, mój brat zaczął się zmieniać na gorsze pod jej wpływem. Krótko mówiąc, doprowadzała mnie do szału, a ja powiedziałam o wszystkim jej i mojemu bratu.
Ten mój wybuch doprowadził do kłótni z bratem. Podniósł na mnie głos i powiedział, że muszę przeprosić jego żonę, czego oczywiście nie zamierzałem zrobić. Olya zalała się łzami. Od tego dnia nigdy więcej nie rozmawialiśmy.
Nie tylko pokłócił się ze mną, ale także ze swoimi rodzicami o Olę, mimo że początkowo byli neutralni. To były urodziny mojego taty i zaprosił nas i mojego brata na ślub. Mój brat postawił warunek, że albo my, albo oni przyjdą, ponieważ Ola nie chciała mnie widzieć, podobnie jak mój brat. To było tak, jakbym naprawdę chciał ją zobaczyć i porozmawiałbym z moim bratem.
Ale moi rodzice powiedzieli, że i tak przyjedziemy, a oni mogli przyjechać albo nie, mieli zaproszenie i to zależało od nich. Nie przyjechali. Co więcej, mój brat nawet nie zadzwonił do ojca w dniu swoich urodzin, pisząc krótką wiadomość tekstową z gratulacjami.
Moi rodzice martwią się o kłótnię z bratem, ale on nie chce z nimi rozmawiać, jest obrażony, że jego napad złości nie zadziałał. Próbowałem dzwonić do brata kilka razy, ale się rozłączył.
Tak właśnie rozpadła się bliska rodzina z powodu Olyi. Szkoda, że mój brat tak bardzo zmienił się pod jej wpływem, bo nigdy wcześniej taki nie był. Ta kobieta nie doprowadzi go do niczego dobrego, ale on nie chce nikogo słuchać.