Biedne prezenty od jednej starszej kobiety dla drugiej... Jagody, marchew, rzepa, pięć jajek od kur. Ogród był niedaleko. Kobieta pracowała tam cały czas na swoich trzech akrach ziemi.

Co tydzień przynosiła sąsiadce trochę. Była szczęśliwa i dziękowała jej.

Dzieci sąsiadki rzadko ją odwiedzały. A jej emerytura była niewielka. I nie miała ogrodu. Niech sama sobie pomoże!

Pewnego dnia kobieta przyszła z koszykiem. W koszyku były marchewki i buraki. Słoik kiszonych pomidorów. Świeże jajka. Biedne prezenty. Prezenty od serca.

A sąsiadka ma święto: przyjechał jej syn! Stół jest bogato zastawiony. Syn przywiózł mnóstwo pysznych, drogich rzeczy. Był bogaty, miał własne sklepy. A sąsiadka ma na sobie nowy szlafrok, piękne domowe kapcie; uśmiecha się i śmieje. I pachnie dobrymi perfumami i różnymi potrawami.

Popularne wiadomości teraz

„A potem wydarzyło się coś romantycznego. W wieku 45 lat zakochałam się w mężczyźnie starszym o 14 lat. Ale najdziwniejsze – moja ciąża.” Z życia

„Publikuję osobiste nietypowe zdjęcie. Komentarze: ‘W pani wieku takich zdjęć nie wolno publikować.’ ‘Po co to pokazywać. Myśli że ma 16 lat." Z życia

3 powody, dla których nie będziesz dodawać mleko do kawy

Hybryd psa i kota. Zdjęcia tego zwierza bardzo popularne w sieci

I przyszła moja córka z mężem. A wnuki biegają po mieszkaniu. Są święta! I kolorowe girlandy migają. I choinka przystrojona.

Sąsiadka beztrosko wzięła koszyk z marnymi prezentami. Nie zaprosiła nas do stołu, bo to przecież rodzinne święta. I popatrz, ile paczek z prezentami leży w przedpokoju, jeszcze nierozpakowanych. Pudełka z drogimi słodyczami, ciastami, ciastkami, mnóstwo rzeczy.

Kobieta z ogrodem powiedziała, że wróci po koszyk później.

Sąsiadka odpowiedziała z irytacją: "Oddam ci koszyk, Anno! Nie mam dla ciebie czasu. Mam wszystko!

Mam to teraz. Raz w roku przynosili bogate prezenty. Zwracali na mnie uwagę. Gratulowali mi i mówili miłe słowa. I nadeszły bogate święta!

Tylko człowiek żyje biednymi prezentami. Ale one są stałe. Żyje chlebem, a nie ciastkami. Dzięki stałej opiece, a nie jeździe na karuzelach raz w roku.

I, oczywiście, błędem było nie poczęstować Ziny słodyczami. Nie zaprosili jej do stołu, nie nalali jej herbaty. Nawet nie przywitali jej słowami. I na próżno kosz z prezentami został z obrzydzeniem wepchnięty w ciemny kąt.

Ponieważ za tydzień będą pamiętać o biednych darach wiernej osoby. O nieustannej pomocy, która wydaje się skromna i nieciekawa na tle darów hojnych i bogatych.

Ale one są rzadkie. Nie da się z nich wyżyć. A codzienne dobro jest ważniejsze niż bogate dary...

Pisaliśmy również o: "Zanim odeszłam z pracy, postanowiłam dowiedzieć się, dlaczego moi koledzy zawsze mnie unikają: tak właśnie myślałam"